KİŞİSEL GELİŞİM

Profesör konferans vermek için salona girmiş.Salonda,sadece ön sırada oturan seyisten başka kimse yokmuş.Boş koltukları görünce, konuşup konuşmama konusunda tereddüde düşen profesör en sonunda seyis e sormuş:''burdaki tek kişi sensin,kararı sen ver.Konuşmalı mıyım,konuşmamalı mıyım?''Seyis cevap vermiş:''Hocam ben basit bir insanım,bu konulardan hiç anlamam.o yüzden bana sorma.Ama ben ahır a gelseydim,bütün atların kaçıp sadece bir tanesinin kaldığını görseydim yinede onu beslerdim''Bu sözler üzerine seyis e hak veren profesör kararını vermiş ve konferansa başlamış.Konuşmuş,konuşmuş...İki saatin üzerinde konuşmuş,anlatmış yazmış durmuş.Sonunda sözlerini tamamlayan profesör kendini çok mutlu hissetmiş,görevini yerine getirmenin hazzı ve tattlı yorgunlugu ile seyis e dönmüş.Aslında tek amacı,tek dinliyicisi tarafından da konferansın çok iyi geçtigini onaylanmasını duymakmış.''konuşmayı nasıl buldun?'' diye sormuş.Seyis cevap vermiş:''hocam ben sana basit bir adam oldugumu bu konulardan pek anlamadığımı söylemiştim.Yinede ahıra girdigimde biri dışında tüm atların kaçtığını görseydim onu beslerdim ama elimdeki son yemi verip hayvanı çatlatmazdım''